WARMIŃSKO-MAZURSKIE CENTRUM NURKOWE
WARMIŃSKO-MAZURSKIE
CENTRUM NURKOWE
Jacek Kołakowski
Rok założenia: 1992
WARMIŃSKO-MAZURSKIE
CENTRUM NURKOWE
Jacek Kołakowski
to potoczne określenie podstawowego sprzętu do nurkowania maski, rurki do oddychania (fajki) oraz płetw.
„wodne płuca”, zestaw składający się z butli ze sprężonym powietrzem lub mieszanką gazów oddechowych, automatów oddechowych, manometrów i łączących je węży, oraz węży do kompensatora pływalności.
urządzenie pozwalające na oddychanie pod wodą, podaje do płuc gaz oddechowy o takim ciśnieniu jakie panuje na danej głębokości. wynika to z faktu, że człowiek zanurzony pod wodą, ze względu na nacisk ciśnienia wody na klatkę piersiową, nie byłby w stanie wziąć oddechu przez zwykłą długą rurkę do nurkowania.
urządzenie przykręcone bezpośrednio do zaworu butli redukujące ciśnienie w butli do ciśnienia ok 10 at (atmosfer).
urządzenie połączone wężem z I stopniem, mające za zadanie podać do układu oddechowego nurka gaz oddechowy o ciśnieniu równym temu, które panuje na danej głębokości.
urządzenie, w którym w jednej obudowie zachodziła redukcja ciśnienia do 10 at (atmosfer) i ciśnienia panującego na danej głębokości. automaty jednostopniowe są przykręcane bezpośrednio do zaworu butli; obecnie są chętnie używane przez nurków zajmujących się fotografią podwodną, ze względu na fakt, że zamontowanie automatu na plecach nie uwalnia bąbelków wydychanego powietrza przed obiektywem aparatu lub kamery.
konfiguracja sprzętu nurkowego, w której butla ze sprężonym gazem oddechowym umieszczona (zamontowana) jest na plecach nurka.
zwykle ołów w formie odlanych kafli lub kółek zaszytych w woreczku, służący do przezwyciężenia dodatniej pływalności nurka na przykład wynikającej z zastosowania różnych rodzajów kombinezonów mających różne właściwości zatrzymywania powietrza; balast może być noszony na pasie lub umieszczany w kieszeniach balastowych; balast musi być łatwo odpinany, w przypadku konieczności awaryjnego wypłynięcia nurka.
miejsce, w którym można napełnić butle gazem oddechowym, wynająć sprzęt, umówić się na nurkowania z przewodnikiem, zrobić kurs nurkowy; baza nurkowa zwykle położona jest nad wodą lub w jej pobliżu, ale również może być umieszczona w pewnej odległości od niej np. w hotelu, czy w centrum kurortu wypoczynkowego.
kawałek wyprofilowanej blachy nierdzewnej z przymocowanymi do niej pasami (barkowymi, biodrowymi), do której mocowana jest butla, lub zestaw dwubutlowy zwykle używana w konfiguracji backmount.
potocznie sytuacja pod wodą, gdzie jeden nurek ze względu na kończący się gaz oddechowy w jego butli musi skorzystać z gazu oddechowego partnera nurkowego; w takie sytuacji korzysta z jego dodatkowego automatu nazywanego octopus.
jest to wielkość określona jako wartość siły działającej prostopadle do powierzchni, podzielona przez powierzchnię pola, na które oddziałuje; do jej określenia używa się często różnych jednostek jak bar, pascal, atmosfera, psi; w nurkowaniu często do określenia ciśnienia używa się atmosfery (at), przyjmując, że jedna atmosfera panuje na powierzchni i podwodą ciśnienie rożnie o jedną atmosferę co 10 m; oznacza to że na głębokości 10 m panuje ciśnienie 2 at, na głębokości 20 m ciśnienie 3 at.
ciśnienie cząsteczkowe jednego gazu w mieszaninie gazów.
inaczej choroba kesonowa, to choroba mająca miejsce w przypadku zbyt szybkiego wynurzenia; zachodzi wtedy, kiedy azot rozpuszczony we krwi, nie ma możliwości powolnego opuszczenia naszego organizmu a ze względu na zmniejszenie jego ciśnienia (wraz ze zmniejszeniem głębokości) następuje szybkie uwalnianie (saturacja) pęcherzyków do krwi czy stawów; charakteryzuje się między innymi silnymi bulami mięśni, stawów, głowy – może doprowadzić do zatorów i śmierci; skutecznym sposobem ratunku dla nurka jest szybki transport do komory dekompresyjnej, gdzie podwyższa się ciśnienie do ciśnienia równego panującemu na głębokości, na której był nurek i powoli je obniża tak by umożliwić organizmowi naturalne pozbycie się azotu z krwi do ilości, która nie spowoduje jego gwałtownego wydzielenia się w postaci pęcherzyków, przy ciśnieniu na powierzchni; całkowite wydalenie azotu z organizmu następuje kilka lub kilkanaście godzin po zakończeniu nurkowania, z tego względu przez ten okres nie należy przebywać w środowisku, gdzie panuje niższe ciśnienie które mogło by spowodować saturację azotu niegroźnego na poziomie gdzie było nurkowanie (np. unikać lotu samolotem, czy przebywania w górach na dużych wysokościach).
jest to określony czas jaki należy spędzić na jednej lub kilku wyznaczonych głębokościach by organizm naturalnie pozbył się azotu we krwi a nurek uchronił się od choroby dekompresyjnej; przykładowo przy nurkowaniu na głębokość 250 metrów czas zejścia to ok 15 minut a czas dekompresji to 18 godzin.
potoczne określenie sytuacji, w której nurek przebywał na danej głębokości przez taki czas, który sprawił, że bez przeprowadzenia dekompresji azot naturalnie nie opuści organizmu.
potoczne czasu jaki spędza się na określonej głębokości, gdzie następuje dekompresja.
określenie głębokości, na której trzeba się zatrzymać oraz czasu jaki na niej trzeba spędzić, by pozwolić azotowi naturalnie opuścić organizm bez wywoływania choroby dekompresyjnej.
potoczne określenie czynności pozwalającej na usunięcie wody z maski. przeprowadza się je poprzez odchylenie głowy lekko do tyłu, naciśniecie na górną część maski oraz gwałtowne wdmuchnięcie do niej powietrza, które usuwa wodę.
stan takiego napełnienia kompensatora pływalności, który pozwala zawisnąć nurkowi w toni a jego wynurzanie się lub zanurzanie zależy tylko od ilości powietrza w płucach.
Mityczne zwierzę widziane przez nurków przy podwyższonym ciśnieniu parcjalnym gazów
Mityczne zwierzę widziane przez nurków przy podwyższonym ciśnieniu parcjalnym gazów.
jest to zawór stanowiący część kompensatora pływalności i połączony z nim wężem karbowanym, oraz podłączony do butli z czynnikiem oddechowym; umożliwia on napełnianie gazem kompensatora pływalności lub spuszczanie powietrza z niego dając nurkowi możliwość regulowania pływalności pod wodą; inflator posiada również ustnik umożliwiający jego napełnienie bez udziału gazu z butli.
Kompensator pływalności w formie kamizelki z wszytymi workami do napełniania powietrzem, wyposażony w kieszenie balastowe, regulowane szelki oraz pas do przypięcia butli
potocznie pianka, wykonany z neoprenu kombinezon jedno lub dwuczęściowy, który po wejściu do wody umożliwia dostanie się pomiędzy neopren a ciało nurka cienkiej warstwy wody, która ogrzewa się od ciała nurka zapewniając komfort termiczny.
potocznie suchar, kombinezon jednoczęściowy wodoodporny i gazo szczelny wykonany z różnego rodzaju materiałów gumowych, trilaminatu, neoprenu, cordury, zapewniający możliwość nurkowania w bieliźnie i ocieplaczu zapewniającymi komfort termiczny oraz izolację od zimnej wody izolację od zimnej wody za pomocą gazu (zwykle powietrza) wpompowywanego do jego wnętrza przez zawór dopustowy i oddzielającego ciało nurka od powłoki zewnętrznej skafandra; suchy skafander może pełnić rolę podstawowego kompensatora pływalności, ze względu na umiejscowienie na nim zaworu spustowego umożliwiającego wypuszczenie nadmiaru gazu z jego wnętrza.
z angielskiego BCD (buoyancy control device) to worek w formie kamizelki (jacket) lub skrzydła (wing) lub suchego skafandra, który nurek przez dodanie lub odejmowanie powietrza potrafi regulować zanurzenie, kompensator pływalności pełni rolę podobną do pęcherza pławnego u ryb, lub zbiorników balastowych w łodziach podwodnych; specyficzną formą kompensatora wyporności jest suchy kombinezon.
Urządzenie elektroniczne, zwykle zakładane na nadgarstek lub przedramię wskazujące na bieżąco wszystkie parametry istotne dla nurka jak np.: głębokość, maksymalną głębokość, czas jaki pozostał, by nie wejść w dekompresje, ciśnienie w butli, zużycie powietrza przez nurka, pozostały czas nurkowania na danej butli przy obecnej głębokości (o ile butle posiadają odpowiedni nadajnik, kompas, stoper, przystanki dekompresyjne itp.
lateksowy lub neoprenowy kołnierz (element suchego skafandra) ściśle przylegający do szyi nurka zabezpieczające przed wniknięciem wody pod skafander suchy.
lateksowe zakończenie rękawa skafandra suchego, ściśle przylegający do nadgarstka nurka, zapobiegając przed wniknięciem wody pod skafander suchy.
to powietrza wzbogacone większą zawartością tlenu, który zmniejsza zawartość azotu w mieszance EAN (Enriched Air Nitrox, Wzbogacone Powietrze Nitroks); dzięki użyciu nitroksa możliwe jest przedłużenie nurkowania na danej głębokości w stosunku do nurkowaniu na zwykłym powietrzu, bez ryzyka wejścia w dekompresje; EAN 32 oznacza 32% zawartość tlenu a EAN 40 to 40% zawartość tlenu w mieszance. W nurkowaniach technicznych, stosuje się również wyższe zawartości tlenu np. EAN 70 jako mieszankę do oddychania w czasie dekompresji, co znacznie skraca jej czas.
nóż używany przez nurka, zwykle przypinany do nogi na wysokości łydki lub do pasa biodrowego; może być też w formie nożyka do wycinania sieci (w kształcie kotwicy, gdzie wewnętrzne jego ramiona posiadają ostre wymienne ostrza) lub wyposażony w szczypce do cięcia stalowych lin.
potoczna nazwa na określenie nurkowania np. pojechać na nura – pojechać na nurkowanie.
nurek unikający nurkowania w zimnych wodach, preferujący jedynie nurkowania w wodach morza śródziemnego lub wodach tropikalnych
nurek zwykle zawodowy, pracujący w kombinezonie suchym i używający miedzianego kasku i ołowianych butów połączony z powierzchnią wężem zapewniającym dostarczanie powietrza dla nurka; obecnie nurkowie klasyczni używają hełmów z laminatów, połączeni są z powierzchnią lub dzwonem nurkowym za pomocą pępowiny (podającej gaz oddechowy, gaz izolujący lub ciepła wodę do skafandra oraz zapewniający łączność.
nurek, pasjonat flory i fauny zwykle nurkujący do głębokości, na której występują organizmy żywe
nurek w zależności od uprawnień jakie posiada nurkujący maksymalnie do głębokości 50 m na powietrzu lub mieszankach tlenowych do zawartości tlenu 40% (nitroks), bez stosowania dekompresji.
nurkowanie z wykorzystaniem powietrzu i mieszanek gazów nurkowych (tlen, hel, azot) i z zastosowaniem dekompresji.
miejsce, gdzie przeprowadza się nurkowanie, często na obszarze, gdzie się nurkuje są zatopione różne przedmioty jak platformy, tunele, klatki, stare żaglówki, koparki itp.
mały nóż formie w kształcie kotwicy, gdzie wewnętrzne jego ramiona posiadają ostre wymienne ostrza.
dodatkowy automat II stopnia zwykle w kolorze żółtym, na długim wężu, służący jako drugi automat w przypadku awarii automatu głównego lub podania automatu osobie, której kończy się czynnik oddechowy (branie na smoczek); często nurkowie stosują butle z miejscem na przykręcenie dwóch niezależnych automatów I i II stopnia dublując w ten sposób sprzęt.
plucie do suchej maski przed nurkowaniem, następnierozprowadzenie śliny na wewnętrznej jego stronie i wypłukanie, co zapobiega przed parowaniem maski pod wodą.
maska do nurkowania zakrywająca cała twarz, gdzie czynnik oddechowy może wypełnić całą przestrzeń maski a oddychanie następuje bezpośrednio z maski lub przez ustnik automatu; maski takie stosowane są w bardzo brudnych lub zimnych wodach.
nurkowanie w jaskiniach, wymagające odpowiedniego szkolenia i zachowania procedur bezpieczeństwa w trakcie jego realizacji.
nurkowanie pod lodem (przez przerębel), wymagające odpowiedniego szkolenia i zachowania procedur bezpieczeństwa w trakcie jego realizacji.
nurkowanie przy wrakach lub wewnątrz nich (w zależności od uprawnień), wymagające odpowiedniego szkolenia i zachowania procedur bezpieczeństwa w trakcie jego realizacji.
Poręczować oznacza rozciągnąć linkę od miejsca rozpoczęcia nurkowania do miejsca docelowego, w celu wyznaczenia drogi powrotnej.
oznacza linkę często w jaskrawym kolorze, rozciąganą od miejsca rozpoczęcia nurkowania do miejsca docelowego, w celu wyznaczenia drogi powrotnej.
czynność w trakcie której nurek zaciska palcami nos i próbuje wydmuchać przez niego powietrze do momentu, kiedy poczuje, że uszy go już nie kłują; z medycznego punktu widzenia zabieg ten polega na wyrównaniu ciśnienia między nosogardłem, w którym znajduje się powietrze pod ciśnieniem podawanym przez automat oddechowy a uchem środkowym, gdzie znajduje się powietrze o ciśnieniu "sprzed" nurkowania.
przystanek jaki nurek robi na głębokości od 6 do 3 metrów na czas ok. 3-5 minut lub wg wskazań komputera, pozwala on pozbyć się nadmiaru azotu rozpuszczonego we krwi przy nurkowaniu dekompresyjnym.
przed powszechnym stosowaniem manometrów pokazujących ciśnienie w butli określenie ostatnich 50 atmosfer; zawór butli był tak skonstruowany, żeby podawać czynnik do momentu aż pozostało w butli 50 at., następnie nurek pociągał za dźwignię odchodzącą od zaworu i ten uwalniał ostatnie 50 atmosfer, co oznaczało, że należy rozpocząć wynurzanie. Obecnie, przy powszechnym nurkowaniu, przyjmuje się, że nurkowanie ze względów bezpieczeństwa i o ile to możliwe, należy wykonywać w takim czasie, by po wyjściu na powierzchnię w butli pozostało jeszcze 50 atmosfer
rękawice szczelnie mocowane do rękawa skafandra suchego; rękawiczki np. z polaru wkładane pod rękawiczki suche zapewniają komfort termiczny a izolację od zimnej wody zapewnia gaz (zwykle powietrze) wpompowane do kombinezonu; by zapewnić możliwość przedostania się powietrza z kombinezonu, przez manszetę do rękawicy, zwykle przy ocieplaczu przyszyta jest pętla zakładana na kciuk która rozszczelnia manszetę i umożliwia przedostanie się powietrza do rękawicy.
konfiguracja sprzętu nurkowego, w której butle przypięte są po bokach nurka (na wysokości pachy, co pozwala na ich odpięcie i przemieszczenie oraz daje bardzo dobry dostęp do zaworów; historycznie sidemont został wymyślony przez nurków eksplorujących jaskinie, gdzie ważnym było często, między innymi niezależne przeciśnięcie samej butli przed nurkiem np. w wąskich przejściach.
smar na bazie wosków, służący do nasmarowania zamka błyskawicznego w skafandrze suchym, gdzie zamek ze względu na wymóg gazoszczelności jest znacznie większy od normalnego zamka błyskawicznego i ma znacznie większe opory przy jego zasuwaniu
potoczna nazwa zaworu spustowego gazu w kompensatorze pływalności; nazwa najprawdopodobniej wzięła się z tego, że żeby wypuścić gaz należy pociągnąć za sznurek, który uruchamia zawór.
potoczna nazwa sytuacji, w której nurek nadmuchuje podłużną bojkę w kształcie worka wykonanego z nieprzepuszczalnego materiału w celu oznaczenia swojej pozycji i miejsca wynurzenia.
zestaw sygnałów wykonywanych rękami służących do prostej komunikacji pod wodą.
potoczna nazwa całości sprzętu nurkowego jaki nurek zabiera na nurkowisko.
Lub posypka dla dzieci używane do posypania lateksowych kryzy szyjnej i manszet w celu ułatwienia ich założenia przez głowę i rękę.
mieszanka gazów (tlen, azot, hel w różnych proporcjach) stosowanych w celu zmniejszenia zawartości azotu, przy nurkowaniach głębokich poniżej głębokości, na której azot staje się trujący.
inaczej też zip, zipka, opaska kablowa, krawatka kablowa, raps, ziperek, trytytka to plastikowa, mocna opaska zaciskowa, jednorazowa, po zapięciu której nie ma możliwości jej ponownego rozpięcia bez jej przecięcia.
potoczna nazwa zestawu dwubutlowego noszonego przez nurka na plecach.
zestaw pasów parcianych połączonych ze sobą w przypadku sidemounta lub wplecionych w blachę, służący do zamocowania butli.
miękka wykonana z lateksu wyprofilowana część ustnika, pozwalająca przytrzymać drugi stopień automatu oddechowego w ustach jednocześnie swobodnie przez niego oddychając.
potocznie sytuacja, w której występują niedrożne zatoki, przez co powietrze w nich zamknięte ulega sprężeniu w raz z głębokością, co powoduje dyskomfort i ich ból a nawet krwawienie co uniemożliwia nurkowanie.
potocznie, na złość purystom językowym, w języku nurkowym widzialność.
potoczne określenie sytuacji, kiedy nurek w skafandrze suchym znajdzie się w pozycji do góry nogami, co spowoduje gwałtowne przetoczenie się gazu do nogawek i butów skafandra; zmiana pozycji powoduje również rozprężenie się gazu w skafandrze a ze względu na brak zaworu upustowego poniżej pasa skafandra sytuacja taka może spowodować gwałtowne wynurzenie się nurka w pozycji do góry nogami.
zawór w skafandrze suchym pozwalający regulować dopływ powietrza do wnętrza skafandra; zwykle znajduje się na wysokości klatki piersiowej i jest wyposażony w przycisk, który go uruchamia oraz jest podłączony bezpośrednio do butli z gazem oddechowym.
zawór w skafandrze suchym, znajdujący się zwykle na ramieniu skafandra.
inaczej uraz ciśnieniowy, to uszkodzenie tkanek w wyniku różnicy ciśnień; w nurkowaniu może dotyczyć zatok, ucha środkowego oraz płuc, które mogą zostać rozerwane w przypadku, kiedy w trakcie gwałtownego wynurzania się nurek nie wypuszcza z płuc w wyniku rozprężenia (związanego ze zmniejszaniem się głębokości) zwiększającej się ilości gazu oddechowego.
prowadzący do niedotlenienia organizmu i śmierci niedobór tlenu w tkankach w stosunku do zapotrzebowania na nie.
guma zbudowana z kilkunastu cienkich gumek w oplocie, wykorzystywana do konfiguracji sprzętu tam, gdzie wymagane jest elastyczne rozciągliwe połączenie, np. mocowanie butli, zamiast paska w masce lub w płetwach itp.